Opowiadania

Na dowód swoich słów chwycił za szarfę, która nadal okalała jego szyję, i zsunął ją z siebie szybkim ruchem. Przesuwający się po jego skórze materiał rozgrzał ją nagle. A może ten nagły żar, który poczuł gdzieś w głębi swojego ciała, był efektem spojrzenia Adama? Jego mężczyzna przyglądał mu się lekko zaniepokojony, kiedy Konrad nawijał końce wstęgi na swoje dłonie, aby w końcu pociągnąć za nie stanowczo, jednocześnie postępując o krok w jego stronę.

W czasie długich nocy i leniwych poranków, kiedy Adam wodził ustami i opuszkami palców przez rozgrzaną skórę drugiego mężczyzny, odkrywając jego wszystkie sekretne źródła przyjemności, dowiadywał się, że w Konradzie drzemią pokłady zaskakujących uczuć – hojność, bezinteresowność i nawet delikatność.